थारमारे ४ जि.एम टोल सल्यान
राप्ती नेपाल
हाल ः टप ग्लोभ एस डिएन बिएच डी
सेलेङगर केलाङ् मलेसिया
पिता ः भद्रबहादुर घर्तीमगर
माता ः भिमादेवी घर्तीमगर
योग्यता ः औंठाछाप
कृति ः सामुहिक गजल सङ्ग्रह (प्रवासका अक्षरहरु)
गजल १
आफ्नै मान्छेबाट जब जाल हुन्छ जिन्दगीमा ।
तब आँखामा आँशुको छाल हुन्छ जिन्दगीमा ।।
अड्कलबाजी काट्छन् यहाँ दुनियाँले नानाथरी ।
मायामा जब जवाफ सवाल हुन्छ जिन्दगीमा ।।
लक्ष्य चुम्न गा¥हो हुन्छ यात्रा मोडिन्छ अन्तै ।
आफ्नै मननै विचमा पर्खाल हुन्छ जिन्दगीमा ।।
खुशीहरु भाँडिन्छन् दुःख केवल साथी हुन्छ ।
ओराली लागेको मृगकै चाल हुन्छ जिन्दगीमा ।।
अमृत पनि विष हुन्छ विपरीतकाल लागेपछि ।
जीवन दिन्छु भन्ने नै काल हुन्छ जिन्दगीम ।।
–साहित्य पारखि मोहन मगर (सल्यानी)
थारमारे ४ जि.एम टोल सल्यान
गजल २
प्ररिश्रम अनि मेहनत गरे सुन यतै फल्छ साँईला ।
पर्दैन तिमी विदेशिनु गुजारा यतै चल्छ साँईला ।।
रोप्नुपर्छ प्ररिश्रमको बिज बन्जरहरु तोडेर सबै ।
विकासको मुल फुट्छ गरिबी चै ढल्छ साँईला ।।
बस्नु हुन्न हात बाँधेर हामी भाग्यको भर परी ।
हात नचलाए भाग्यले नै हामीलाई छल्छ साँईला ।।
जलश्रोतका धनी हामी बल र बुद्धि लगायौं भने ।
पानीबाटै गाउँ–गाउँमा विजुली बत्ती बल्छ साँईला ।।
नहुने यहाँ के छ र आखिर प्ररिश्रम र मेहनत गरे ।
पसिना यही चुहायौं भने ढुङ्गा पनि गल्छ साँईला ।।
–साहित्य पारखि मोहन मगर (सल्यानी)
थारमारे ४ जि.एम टोल सल्यान
गजल ३
चोखो हाम्रो मायाको दिप बाली बस्नु दिपु ।
निभ्न सक्छ त्यसैमा तेल हाली बस्नु दिपु ।।
साहुको ऋण तिरी छिट्टै फर्की आँउनेछु म ।
छिट्टै भेट्ने मनमा आशा पाली बस्नु दिपु ।।
नसोच्नु कहिल्यै तिमीले एक्लै पार्यो भनी ।
खुशी राखी रिसको पोको फाली बस्नु दिपु
नगर्नु है काम तिमीले दुश्मनको शिर उठ्ने ।
अठोटलेनै दुश्मनको शिर ढाली बस्नु दिपु ।।
नबस्नु तिमी हात बाँधी परिश्रम गर्न छोडी ।
प्रगतिको पथमा ति पाईला चाली बस्नु दिपु ।।
–साहित्य पारखि मोहन मगर (सल्यानी)
थारमारे ४ जि.एम टोल सल्यान
गजल ४
म पनि सायद भुल्थेहोला तिमीलेझैं भुल्न सक्ने भए ।
अर्कै दिलमा खुल्थेहोला तिमीलेझैं खुल्न सक्ने भए ।।
किन बस्थे रुदै म जिन्दगीभर तिम्रै नाम जपी –जपी ।
बरालिएर सधैं डुल्थेहोला तिमीलेझैं डुल्न सक्ने भए ।।
पर्थेन सायद निमोठिन कोपिला मै फुल्नै नपाएर ।
गमला माथि फुल्थेहोला तिमीलेझैं फुल्न सक्ने भए ।।
किन पथ्र्यो एक्लै बाँच्न मनमा पिर व्यथा लुकाई ।
दुनियाँ सामु घुल्थेहोला तिमीलेझैं घुल्न सक्ने भए ।।
बाँच्नु मन थिएन सायद सागरको गहिराईमा डुबी ।
हिमाल बनेर चुल्थेहोला तिमीलेझं, चुल्न सक्ने भए ।।
–साहित्य पारखि मोहन मगर (सल्यानी)
थारमारे ४ जि.एम टोल सल्यान
गजल ५
नाराबाजी गर्दै हामीले मशाल बाल्नुपर्छ अब ।
देश बनाउने अभियान आफै थाल्नुपर्छ अब ।।
भित्र भित्रै देश खोक्राउने ती धमिराहरुलाई ।
कठालो समाई, कालकोठरीमा हाल्नुपर्छ अब ।।
हात बाँधी बस्नहुन्न नेताको मात्रै भर परेर ।
अगाडि बढ्न पाईला आफैले चाल्नुपर्छ अब ।।
लेख्दैन नयाँ संविधान यो हुतिहारा सरकारले ।
बकम्फुस्रे यो भ्रष्ट्र सरकारलाई ढाल्नुपर्छ अब ।।
धेरै सह्यौं दुःख पिडा निमुखा हामी जनताले ।
बाठो बनेर तिनै पिडाहरुलाई गाल्नुपर्छ अब ।।
रुदैछिन् मेरी आमा देश लुटिदाँ छाँती चर्की ।
शान्ती रुपी मलमले घाउलाई टाल्नुपर्छ अब ।।
–साहित्य पारखि मोहन मगर (सल्यानी)
थारमारे ४ जि.एम टोल सल्यान
गजल सर्जक ३१
बुवा – हर्क बाहादुर राई
आमा – दुर्गा माया राई
जन्ममिति – २०४०–०५–११ गते
शिक्षा – १० पास
ठेगाना – समालबुङ् ६, संगमवस्ती, ईलाम
सम्पर्क – +९१९९१६४४३०८४
गजल १
तिमीलाई रोजेकोछु हजारमा छानी मैले ।
चोखो माया गर्दैछु जीवनसाथी ठानी मैले ।।
संगै जिउन मर्ने कसम खाँए वाचा गरी ।
तिमीलाई मात्र देखेर रुपकी रानी मैले ।।
जीवन भरी माया गर्छु तिमीलाई यसैगरी ।
यो दिलमा बसाएछु नजरले तानी मैले ।।
यो सुन्दर संसार म हेर्नेछ तिमी बाटै ।
तिमीलाई बनाएर आँखाको नानी मैले ।।
–दिलीप साम्पाङ् ‘आशुँ’
समालबुङ् ६ संगमवस्ती ईलाम
गजल २
तिमीलाई भुल्न सकिन जति घृणा गरे पनि ।
हाँस्दै हिडी दिन्छु बाटोमा काँडै काँडा छरे पनि ।
दैव को यो नियम कस्तो जन्मे पछि मर्नै पर्ने ।
अर्को जन्म तिम्रै हुनेछु यो जन्ममा मरे पनि ।।
मुटु भित्र सजिएछ निकालेर कसरी फालौ ।
जन्ती ल्याई सिउँदो तिम्रो पराईले भरे पनि ।।
बनाई दिन्छ, तिम्रो लागि विश्वासको पुल सँधै ।
मायाको जंघार तिमीले अरु सङ्गै तरे पनि ।।
तिमीले दिएको धोकाले बाँच्न सा¥है गा¥हो भयो ।
हाँस्न खोज्छु आखाँबाट आशुँ धेरै झरे पनि ।।
–दिलीप साम्पाङ् ‘आशुँ’
समालबुङ् ६ संगमवस्ती ईलाम
गजल ३
आफ्नो देश आँफैले बनाउन आउ युवा हो ।
भष्ट्रचारीको कुर्सी जलाउन आउ युवा हो ।।
अस्मिता लुट्न थाले देशद्रोहीले नेपालमा ।
नेपालीको अस्तित्व बचाउन आउ युवा हो ।।
दोषी ति ददाललाई सजाय दिएर हामीले ।
नेपाल आमालाई हसाँउन आउ युवा हो ।।
मातृभुमी मिच्दै आए विस्तारवादीले हेर ।
एकता भई बैरी हटाउँन आउ युवा हो ।।
अन्याय र अत्याचार हटाएर देशमा अब ।
शान्तीको बस्ती सजाउन आउ युवा हो ।।
–दिलीप साम्पाङ् ‘आशुँ’
समालबुङ् ६ संगमवस्ती ईलाम
गजल ४
परिश्रमको पसिना पुछ्न आउ भन्छ ढाका टोपी ।
स्वाभिमान सँधै जोगाउन पाँउ भन्छ ढाका टोपी ।।
नेपाल र नेपालीको नाता अटुट गाँसी दिएर ।
नेपालीको शिरमा सँधै छाँउ भन्छ ढाका टोपी ।।
फेशन भनेर आधा अङग देख्ने लुगा किन किन्छौ ।
सुहाउने त्यै गुन्यू चोल लाऊ भन्छ ढाका टोपी ।।
विदेशी गीतको सिको गदै नकराऊ चर्को स्वरले ।
आफ्नै रोधी मारुनीको गीत गाउ भन्छ ढाका टोपी ।।
विदेशीको खानामा यसरी पैसा खर्च गर्न छोडि ।
आफ्नै देशको गुन्द्रुक ढिंडो खाँउ भन्छ ढाका टोपी ।
–दिलीप साम्पाङ् ‘आशुँ’
समालबुङ् ६ संगमवस्ती ईलाम
गजल ५
छ वटा अ ले चिन्ने ईलाम त्यहि छ मेरो गाउँ हजुर ।
हरियाली छ चियाबारी स्वर्ग जस्तै ठाँउ हजुर ।।
सर्वप्रथम चुम्न आउँछ सूर्य अन्तुडाँडा मिर्मिरेमा ।
बिहानीको त्यो सुर्योदय ईलामे भई हेर्न पाउँ हजुर ।।
पाथिभरा, सिद्धिदेवी मन्दिरमा कसम खाएर अब ।
बिहिबारे हाट घुमेर चोखो माया सँधै लाउँ हजुर ।।
माईपोखरी, सन्दकपुर कन्याम हेरेपछि लालीगुँरास ।
सौन्दर्यको मोहनी लागेर लाग्छ फेरी जाउँ–जाउँ हजुर ।।
ईलामे लालीपप् अनि बम्बैसन कति मिठो भन्छन् ।
जति खायो उति मनमा अझै लाग्छ खाउँ हजुर ।।
–दिलीप साम्पाङ् ‘आशुँ’
समालबुङ् ६ संगमवस्ती ईलाम
गजल सर्जक ३२
ठेगाना ः शान्तिपूर ३ बदमटार ईलाम
जन्म मिति ः २०४६–०७–२७
शैक्षीक योग्यता ः आइ.ए (+२)
पिता ःउमाकान्त तिम्सिना
माता ःगंगादेबी तिम्सिना
इमेल ःlaxmi.ilam@yahoo.com
हाल ः रोजगारीको शिलशिला मलेशीया
गजल १
पल्टाउँदा पानाहरु अपरिचित नाम थियो ।
नामकै भित्र पनि अझै अर्को खाम थियो ।।
पुगे आँखा अनायसै खामभित्रको पानामा ।
सुन्दर अक्षर पानामा शब्दहरुको लाम थियो ।।
ति नबुझिने शब्दहरु के–के भन्न खोजिराथे ।
सुकेको यो घाँटीसरी आवाजकै जाम थियो ।।
मुटुभरि लेखिएको पिडाको ति मनहरु लाइ ।
एकपछी अर्को आई पिडै पिडाका राम थियो ।।
अझै पढ्ने रहर थियो पुरा गर्न प्रश्नहरु लाई ।
माफ दिनु साथिहरु घरमा सानो काम थियो ।।
–लक्ष्मी तिम्सिना (ईलामेली)
शान्तिपूर ३ बदमटार ईलाम
गजल २
नजरले अचुक बाण हान्नेलाई भन्दै छु म ।
मन चोरि परेलिमा बान्नेलाई भन्दै छु म ।।
सुस्केरामा बोलाउने स्वर लुकाई–लुकाई ।
नियालेर मेरा कुरा जान्नेलाई भन्दै छु म ।।
के–के नजर लगाएर टाउको घुमाई–घुमाई ।
मलाइ आफ्नै प्रेमी ठान्नेलाई भन्दै छु म ।।
छेउमा आई छोई मलाई दिल चुमाई–चुमाई ।
हुल बिच एक्लै मलाई तान्नेलाई भन्दै छु म ।।
फोन गरि बारम्बार मन डुलाई–डुलाई ।
हजारौमा मलाई छान्नेलाई भन्दै छु म ।।
–लक्ष्मी तिम्सिना (ईलामेली)
शान्तिपूर ३ बदमटार ईलाम
गजल ३
माकुरा झैँ जाल बुन्छ, आज स्वार्थी समाजमा ।
खै कसले सुन्छ, आज स्वाथि र्समाजमा ।।
कल्पनाका कथाहरु, कहिल्यै पुरा गर्न नपाउँदा ।
जे नसोचेको त्यहि हुन्छ,आज स्वार्थी समाजमा ।।
जात भातको कुरा हुन्छ, सानो अनि ठुलो भनि ।
बिना गल्ती जेलमा थुन्छ, आज स्वार्थी समाजमा ।।
निस्वार्थीपन अनि चोखो, माया हुँदा हुँदै पनि ।
बिछोडले मन रुन्छ आज स्वार्थी समाजमा ।।
खुशीहरु सजाउन दुःख लुकाई हाँसे पनि ।
मनमा आशुँ चुहन्छ आज स्वार्थी समाजमा ।।
–लक्ष्मी तिम्सिना (ईलामेली)
शान्तिपूर ३ बदमटार ईलाम
गजल ४
सफल रहोस् तिम्रो जीवन अर्कैसंग जोडिदिए ।
तिमीले वास्ता नगरेपछि आफैले नै छोडिदिए ।।
सपनाकी राजकुमारी विपनामै ठानेको थिए ।
मनभित्र गुम्सिएका भाबनालाई तोडिदिए ।।
निधारमा लेखिएकै छैन भने के गर्नु र ।
आफ्नै निधार खुम्च्याएर आँखातिरै मोडिदिए ।।
बिछोड हुँदा साँचो मायामा दोष मेरो थिएन ।
मनमा भाको मेरो नाम जर्बजस्त फोडिदिए ।।
–लक्ष्मी तिम्सिना (ईलामेली)
शान्तिपूर ३ बदमटार ईलाम
गजल ५
मलाई घृणा गर्नेहरु धेरै छन् यो समाजमा ।
खुशी मेरा छर्नेहरु धेरै छन् यो समाजमा ।।
दुखिरा’छ घाऊ मनमा आज पनि घरि–घरी ।
दुधमा विष भर्नेहरु धेरै छन् यो समाजमा ।।
सुखमा धेर हुन्छन् दुखमा कोही हुँदैनन् ।
टाढा–टाढा सर्नेहरु धेरै छन् यो समाजमा ।।
आफ्नो स्वार्थ पुरा गर्छन् झोली सोझाएर ।
तलै–तल झर्नेहरु धेरै छन् यो समाजमा ।
जिन्दगीको पत्त छैन मर्ने बाँच्ने के थाहा ।
एक्लै खोली तर्नेहरु धेरै छन् यो समाजमा ।
–लक्ष्मी तिम्सिना (ईलामेली)
शान्तिपूर ३ बदमटार ईलाम
गजल सर्जक ३३
पिता – देबिप्रसाद कुईकेल
माता – हुमादेबी कुईकेल
ठेगाना –चुलाचुली ६ पेल्टिमारी, ईलाम
योग्यता – स्नातक
प्रकाशित कृति – ‘रोएको रात’ आत्मा कथा (२००८)
पुरस्कार सम्मान – सामान्य प्रमाणपत्र,
आवद्द संग सस्था – नेपाल रेड्क्रससोसाईटी चुलाचुली उपशाखा (सदस्य)
मानव अधिकार चुलाचुली उपशाखा (सचिव)
लेखन विधा – गित, गजल, कविता, कथा आदी
इमेल – prasadkuike@yahoo.com
फोन नं ०१४३८०३१०८
गजल १
आफ्नै ठॉउमा पसीना लाई बगा भन्थे बाले ।
तेरो किस्मत बाहिर ल्याई जगा भन्थे बाले ।
जिगमिस बोकी बाहीरी मुलुक जानुपर्दैन भो ।
आफ्नै खेतमा बिउ बिजन लगा भन्थे बाले ।
के नै छ र परदेशमा बिरानो त्यो मुलुक भित्र ।
ढिंडै खाएनी आफ्नै ठॉउमा रमा भन्थे बाले ।।
सबैलाई आउँछ दुःख पिडा चिन्ता लिनु हुन्न ।
पौरख पोखी त्यो दुःखलाई भगा भन्थे बाले ।।
कृषक नै हौ संधै हलो कोदालो मै रमाउँनु छ ।
पुर्खौ चल्या बाऊको बिडो थमा भन्थे बाले ।।
–मनिस कुईकेल ‘गॉउले’
चुलाचुली ६ पेल्टिमारी, ईलाम
गजल २
हरीयाली बषन्त भइ आउँने भा’छ इलाम ।
सुनाखरी बिदेशी मन छाउँने भा’छ इलाम ।।
ति डाँडाका पलाँस ढाली हरीयाली बनाउने रे ।
अम्लिसो र अलैचि बिउ लाउँने भा‘छ इलाम ।।
डाँडा काँडा हरीयाली प्रकृती को संघारै छ ।
गुरॉस संगै चिमाली फूल पाउँने भा’छ इलाम ।।
मनमोह वाताबरण देख्दा मनै रमाउने ।
आहा कस्तो आनन्द आउँने भा’छ इलाम ।।
–मनिस कुईकेल ‘गॉउले’
चुलाचुली ६ पेल्टिमारी, ईलाम
गजल ३
कति मान्छेलाइ त सीप दियो यहि प्रवासले ।
कति मान्छेको त ज्यानै लियो यहि प्रवासले ।।
यहि तातो साँधन संग कुस्ति गर्दा गर्दैयहाँ ।
कति मान्छे को त रगत पियो यहि प्रवासले ।।
कठै कसैले एकदिन संम्म फुर्सद पाका छैनन् ।
कति मान्छे को त नङ्ग्रा खियो यहि प्रवासले ।।
प्रवासीक मनमा पसि हेर अनि बुझ्छौ पिडा ।
कती मान्छेको सपना जल्या थियो यही प्रवासले ।।
–मनिस कुईकेल ‘गॉउले’
चुलाचुली ६ पेल्टिमारी, ईलाम
गजल ४
तिम्रै घरमा डोली ल्याए, के छ तिम्रो बिचार ।
सगुनको झोली ल्याए, के छ तिम्रो बिचार ।।
सके सम्म संगै जिउने, यात्रा तय गरेको छु ।
सिन्दूर संगै चोली ल्याए, के छ तिम्रो बिचार।।
बिश्वास गर तिम्रै कसम, देरालीमा खाएकोछु ।
कसम सत्य बोली ल्याए, के छ तिम्रो बिचार ।।
नौमती र पञ्चेबाजा, जन्ति साथम ल्याएकोछु ।
मनको दैलो खोली ल्याए, के छ तिम्रो बिचार ।।
पस्नेभए सक्छौ पस्न, त्यहॉ तिम्रै आगमन छ ।
सिन्दूरको होली ल्याए, के छ तिम्रो बिचार ।।
–मनिस कुईकेल ‘गॉउले’
चुलाचुली ६ पेल्टिमारी, ईलाम
गजल ५
बिकाश हुन्छ देउरालीमा उठम इलामबासी अब ।
बन्छ मंगल शिद्धि बजार जुटम इलामबासी अब ।।
त्यो चाँजुमा पुल लाग्छ बुकुवामा नहर लाग्छ ।
बस्ने बेला छैन गाँउले गुठम इलामबासी अब ।।
हामी आफै मिलेर गाँउको लागी केही गरौ ।
नेताको पछी नलागौ भो छुटम इलामबासी अब ।।
कति आशा पाल्यौ गाँउले ति नेताको पछी परी ।
भष्ट्रचारको पर्दा च्यात्दै कुटम इलामबासी अब ।
–मनिस कुईकेल ‘गॉउले’
चुलाचुली ६ पेल्टिमारी, ईलाम
गजल सर्जक ३४
ठेगाना ः अश्राङ्ग ३, गोरखा
हाल ः मलेसिया
पिता ः लोकप्रसाद भन्तना
माता ः गोमा भन्तना
जन् मिति ः २०४७ कार्तिक १७
शैक्षिक योग्यता ः बि.बि.एस
पुरस्कार – गरे के हुन्न (बालकथा लेखन) २०६४ तृतिय
मेरा गाँउलेहरु (कविता वाचन) २०६५ प्रथम
प्रकाशोन्मुख कृतिहरु – १, तिर्सनाको खोलि गजल सङ्ग्रह
२, आवाज गजल सङ्ग्रह
३, मेरो देश र मेरी आमा कविता सङ्ग्रह
४, मनै त हो नाटक
५, असफल जीन्दगीमा म र उनी आत्मपरक निबन्ध
६, जलेको दिल गीति एल्वम
७, क्रेजी लभर्स उपन्यास ।
गजल १
रत्नाकार बने वाल्मिकी अटुट संयमता पछी ।
कयौं जन्जीर तोडीएर तोडीन्छन मौनता पछी ।।
हिजो सम्म जो बिचारको बिरोधि थियो मेरो ।
हरेक बाणी पुज्छ आज उ मेरो सफलता पछी ।।
हुनु पथ्र्यो होइन र ? ज्ञान शब्द चयन लेखनमा ।
किन सफल हुन्छन् कोहि झुटो आदर्शता पछी ।।
लक्ष्य थियो फूल टिप्नु टिपें काँडा माझ बाट ।
खुशीले मन गद्गद् भयो फेरी नैराश्यता पछी ।।
सह्रनिय छ त्यो ब्यक्ती जस्ले खोल्यो अनाथगृह ।
सही दिशा पाउँनेभयो देशले अन्योलता पछी ।।
लक्ष बिहिन बनायो यो भोलि बादले मान्छेलाई ।
हुन्छ एकदिन समयको महत्व आबश्यकत्ता पछि ।।
–देवराज भन्तना ‘विवश अश्र्रुमाली’
अश्राङ्ग ३, गोरखा
गजल २
घाम अस्ताउनु अघि अनि जुन उदाउनु अघि ।
साहँुले संधै हकाथ्र्यो म विदेश आउनु अघि ।।
तिखो बचन प्रहार गरी भन्थ्यो घरबार उठाउँछु ।
हातको गाँस खोस्यो कति मुखमा पु¥यााउनु अघि ।।
खाने बस्ने प्रबन्ध छ मासिक कमाइ साठी हजार ।
बर्बाद भाँछु यसै भन्थ्यो दलालले ल्याउनु अघि ।।
कैले हुन्छ समानता धनि गरिव मान्छेको बीच ।
ल्याउँछु भन्थ्यौ शान्ती सरकार सपथ खुवाउनु अघि ।।
सुनेको छु बिर्खेदाइ फिर्दै छौ रे गाउँमा तिमी ।
सन्चै छु म भन्दिनु हाल आमाले थाहा पाउनु अघि ।।
–देवराज भन्तना ‘विवश अश्र्रुमाली’
अश्राङ्ग ३, गोरखा
गजल ३
बिरामी छु म घरमा छोरा, देश फर्केर कैले आउछस् ।
बाँच्या छौ तेरै भरमा छोरा, देश फर्केर कैले आउछस् ।।
फेर्नुपर्ने छ घरको धुरी, घाम पानिमा बच्नै गा¥हो छ ।
जुनि बित्ने भो खरमा छोरा, घर पर्केर कैले आउछस् ।।
आस्था विश्वास मनैमा बोकि,तेरै खुशीमा जल चढाई ।
पिपलुसँगै वरमा छोरा, देश फर्केर कैले आउछस् ।।
लुटिन्छन् नारी दिन दाहडै आफ्ना द्धारा नै बेचिन्छन् कठै ।
जनावर को दरमा छोरा, देश फर्केर कैले आउछस् ।।
के पो लानु रैछ रमरी, सम्झना याद बल्झन्छ घरी ।
मनको खुशीहरमा छोरा, देश फर्केर कैले आउछस् ।।
–देवराज भन्तना ‘विवश अश्र्रुमाली’
अश्राङ्ग ३, गोरखा
गजल ४
हो यार दुख्दा नि हाँस्नु पर्छ खटन नियतिको ।
फेरिन्न भाग्य रोऊ कराऊ वचन नियतिको ।
दियोको तेल झैं घट्दैछ जीवन पल–पलमा ।
न भोगेर सक्छौ न लेखेर कथन नियतिको ।।
घर विहीन छन् कति शत्रुसँग लडाई गर्दै ।
धक्का लाग्छ छाँतमिा बदमास पवन नियतिको ।।
भगवान हुन नारी त्यसैले पुज्न सीकौ सदैव ।
परम्परा पृथक रहन सहन नियतिको ।।
कोही एउटै दुःख सम्झे र रोइरहे महिनौं ।
मेरी आमा हाँस्दा थियो आगमन नियतिको ।।
काँडाबाट बच्दा कैयौं आत्मा रेटिन्छन् फूलबाट ।
माफदेऊ भन्दै फलाकिन्छ भजन नियतिको ।।
–देवराज भन्तना ‘विवश अश्र्रुमाली’
अश्राङ्ग ३, गोरखा
गजल ५
कहिले भन्न पाउँला देशमा ठूलै उन्नति छ ।
विकास हुँदै परिवर्तन सवल प्रगति छ ।।
हरियो वन नेपालको धन यथार्थ कुरा हो ।
नमरुन् अकालमा हरेक रोगको ओखती छ ।।
मौन छ सरकार विधान लेखाईमा सिमीत ।
सदुपयोग हुन सके करोडौंको सम्पत्ती छ ।।
मेलम्चीको पानिले प्रत्येक घरमा धारा हालि ।
कञ्चन सफा पानि कलकल बग्ने बाग्मती छ ।।
हिमाल पहाड तराई मेरो गौरव नेपाल ।
सयौं थुंगा फूलका माला नछुट्टीने पिरती छ ।।
मुखमा एउटा भएनि असत्यको खेति फल्छ ।
शान्ति दुत गौतमबुद्ध पुकार सरस्वती छ ।
–देवराज भन्तना ‘विवश अश्र्रुमाली’
अश्राङ्ग ३, गोरखा
गजल सर्जक ३५
जन्म ः २०४९ – १ – १४
ठेगना ः अत्तरपूर ५, सिन्धुपाल्चोक
माता ः कृष्णकुमारी लामा
पिता ः कान्छा तामाङ्
संलग्नता – मञ्जरी प्रकाशन नेपाल (सदस्य)
– नयन मञ्जरी नेपाली पत्रिका (प्रतिनिधि)
अध्ययन ः आई.एड दोस्रो बर्र्ष
हाल ः मलेशिया, जोहोरबारु
गजल १
नेपाली चेली तिमि मुग्लान कहिल्यै नआउनु ।
दुःख सुख एक गाँस खानु परदेश नधाउनु ।।
मानब जीवन अस्थाई चोला बर्बाद पार्नु हुन्न ।
कदर हुन्न मायाको जहाँ पिरती नलाउनु ।।
समुद्र पारी जहाँ तिम्रो इज्जत कसैले गर्दैन ।
न्याउली सँगै बिराही भाका कदापी नगाउनु ।।
मिहेनत परिश्रम ग¥यो भने आफ्नो माटोमा ।
उतै फल्नेछ सुन यूवा.... प्रवास नछाउनु ।।
–चन्द्री मोक्तान ‘खुशी’
अत्तरपूर ५, सिन्धुपाल्चोक
गजल २
मान्छे नै हो आखिर बचनको तिरले रेट्छौ किन ?
काटे रगत सबैको रातो दलित भनि खेद्छौ किन ?
कुसंस्कार, अनैतिकता, असमानता र दुव्र्यवहार ।
हौ भने शिक्षित, जातपात छुट्याई हेप्छौ किन ?
सजाउँछ, मठ मन्दिर चैत्य, गुम्बा, महल पनि ।
सिपकला उसैको छ मुल ढोकामा छेक्छौ किन ?
चोला हो सबैको एउटै एक दिन पक्कै मर्नु छ ।
रगत एउटै मान्छे एउटै असमानता देख्छौ किन ?
त्यो मन बाट भेदभाव अझै हटाउन सक्दैनौ भने ।
बिद्दवान बनि समानताका कुरा व्यर्थै लेख्छौ किन ?
–चन्द्री मोक्तान ‘खुशी’
अत्तरपूर ५, सिन्धुपाल्चोक
गजल ३
हेर्नुस न हजुर साहित्य फाँट गजलमय हुँदैछ ।
उत्थान गर्नलाइ सामुन्द्रिक छल्कातय हुँदैछ ।।
प्रवासमा रही चेतनका बिगुल फैलाउनलाइ ।
परिवर्तनका कलमी डोबहरु परिचय हुँदैछ ।।
लक्ष्य अनि उद्देश्य एउटै साहित्यलाइ फुलाउने ।
जुट्दा सबैयुवाहरु साहित्य फाँटमा बिजय हुँदैछ ।।
अशान्ती, हत्या, हिंसा, सल्बलाउँदा जताततै ।
हतियार रुपि कलम अब चाल्नै पर्ने समय हुँदैछ ।।
सामान्ती, शोषणबादीका नीतिनियम पल्टाउने ।
साहित्य अभियान बिद्रोेहको कार्यालय हुँदैछ ।।
–चन्द्री मोक्तान ‘खुशी’
अत्तरपूर ५, सिन्धुपाल्चोक
गजल ४
दुई दिन प्रदेश बस्दैमा गाउँघरलाई नभुल्नु ।
रितिरिवाज बिर्सेर बिदेशी संस्कारमा नघुल्नु ।।
हिमचुलिको त्यो शिर हेर्नु सँधै अटल निश्चल छ ।
पहिचान आफ्नो गुमाई बिदेशी पहिचान नहुल्नु ।।
देवी र देवता भाकेर जिउ ज्यान ढाक्नु पर्छ ।
गुन्यू, चोली फ्याँकेर बिदेशी पहिरनमा नखुल्नु ।।
बन पाखा अझै पनि तिमीलाइनै पखिँ रहेछन् ।
झुपडीको कथा भुलि क्षणिक रमझममा नझुल्नु ।।
जन्मभुमि फर्केर त आउनै पर्छ एक दिन तिमी ।
आफ्नो माटो भुलेर प्रवास तिरै भौतारी नडुल्नु ।।
–चन्द्री मोक्तान ‘खुशी’
अत्तरपूर ५, सिन्धुपाल्चोक
गजल ५
संसारमा अजम्बरी नाताहरु जुट्दो रै’छ ।
अन्जानमा अनायसै साथहरु टुट्दो रै’छ ।।
आमालाई सम्झन्छु दुःखपर्दा प्रदेशमा ।
भक्कानिन्छ बचनैले मनहरु कुड्दो रै’छ ।।
अर्कै को दवाव मा दास भएर बाँच्नु पर्दा ।
क्कानिदा नजिकैको मुटुपनि फुट्दो रै’छ ।।
यस्तै रहेछ समय अनि नियतिको खेलपनि ।
हँसाएर दुनियाँलाई आफ्नै खुशि लुट्दो रै’छ ।।
एकै गाँस आधा गरी बाँडी चुँडी खाईन्थ्यो ।
प्रदेशमा त्यो खुशीको पल पनि छुट्दो रै’छ ।।
–चन्द्री मोक्तान ‘खुशी’
अत्तरपूर ५, सिन्धुपाल्चोक
गजल सर्जक ३६
स्याबुन ९ सङ्खुवासभा
हाल ः पुचोङ ,मलेशीया
संम्पर्क ः +६०१११२९३५१६२
गजल १
मकालुनै शीरमा हाँस्छ शंखुवासभामा ।
भाले मयु“र भीरमा बा“स्छ शंखुवासभामा ।।
रातै सेतै गुराँस फुल्ने त्यो मील्के जलजले ।
गुराँसले मिठो प्रीत गाँस्छ शंखुवासभामा ।।
विश्वमा नै होचो पर्ने त्यो अरुण उपत्यका ।
काँडे भ्याकुर भुरभुर नाँच्छ, शंखुवासभामा ।।
अँलैची र रुद्राक्ष्यको खानी नै छ यहाँ हेर ।
चीरेतोले महंगोसुन साँट्छ, शंखुवासभामा ।।
अरुण नदी सुसाँउदै कल–कल बग्छ यहीबाट ।
सबैले हेर्नै पर्ने बहुत खाँसछ, शंखुवासभामा ।।
–प्रवीन शर्मा
स्याबुन ९ सङ्खुवासभा
गजल २
नेपाली हुँ गर्व लाग्छ शीरमा सगरमाथा छ ।
छाँतीभित्र लुकाँउछु तस्वीरमा सगरमाथा छ ।।
जन्मभुमि कहाँ हो भनी धावा बोल्दा बुद्धलाई ।
पग्लीदैछ आजभोलि पीरमा सगरमाथा छ ।।
भ्रष्ट्रहरुले यो देश लुट्दा शिर झुकायो कि कठै ।
चल्या छैन आजभोलि स्थीरमा सगरमाथा छ ।।
जस्तो खाएनी जस्तो लाएनी गरीब भएपनी ।
भाग्यमानी हामी नेपाली तक्दिरमा सगरमाथा छ ।।
–प्रवीन शर्मा
स्याबुन ९ सङ्खुवासभा
गजल ३
फलामले फलाम काट्छ मह काड्ने हात चाट्छ ।
कस्तो मूर्ख आफैलाइ पासो थाप्ने दाम्लो बाट्छ ।।
कुरो अनी कुलो जता लग्यो तेतै जान्छ भन्छन् ।
मेरै मान्छेले बजारभरी नानाथरी कुरा छाँट्छ ।।
नमच्चीने पीङको सँधै कीन सय झड्का हुन्छ ।
जती कुरा गरुन् एकदीन तीन्कै गला फाट्छ ।।
गाँस छोड्नु साथ नछोड्नुभन्थे बुढापाकाहरु ।
धङ्धङीमै साथी भन्छ नशालेनै नशा काट्छ ।।
मर्नु भन्दा बहुलाउनुनै नीको लागेपछि यहाँ ।
बाध्यतामा जसलेपनी चामलसँग पीठो साँट्छ ।।
–प्रवीन शर्मा
स्याबुन ९ सङ्खुवासभा
गजल ४
कुन साइतमा कठीन यात्रा आँटीएछ प्रवासमा ।
थाहै नपाइ आधा दशक काँटीएछ प्रवासमा ।।
गुन्द्रुक सिन्की पठाकीथीन् सानीमाले हिजो ।
त्यही गुन्द्रुके साइँलो पनी ठाँटीएछ प्रवासमा ।।
हरेक साँझ काजीसाहुले साँवा ब्याज गन्छन् रे ।
काजीसाहुको तमसुक पनी फाटीएछ प्रवासमा ।।
एउटा सुनको औँठी लाउने धोको थीयो उनको ।
प्रीयसीको धोको यतै साँटीएछ प्रवासमा ।।
फर्की आउनु हजुर भनी कती रुन्छीन् सानी ।
भोली–भोली भन्दै कती ढाँटीएछ प्रवासमा ।।
–प्रवीन शर्मा
स्याबुन ९ सङ्खुवासभा
गजल ५
झिसमीसेमै आउँथीन् सानी डाँडैको चौतारीमा ।
असारे गीत गाउँथीन् सानी डाँडैको चौतारीमा ।।
नाम खोप्थ्यौं एकअर्काको ढुङगाको सीलौटीमा ।
एकोहोरो टोलाउँछीन् सानी डाँडैको चौतारीमा ।।
नजानुहै मलाइ छोडी हजुर कतै भन्दै उनले ।
मलाइ कसम ख्वाउँथीन् सानी डाँडैको चौतारीमा ।।
भागी आए मध्यराती आफ्नै एउटा बाध्यता थियो ।
छाँतीमा लोलाउँथीन् सानी डाँडैको चौतारीमा ।।
सानीमाले सातो लिन्थिन सानो गल्ती हुँदापनि ।।
रुदै कति धाउँछीन् सानी डाँडैको त्यो चौतारीमा ।।
–प्रवीन शर्मा
स्याबुन ९ सङ्खुवासभा
गजल सर्जक ३७
साँख ६ लसुनबारी रुकुम
फोन नं - +६०१४६६७२७६१÷०१८३८६२२५१
फेसबुक - bhupendrabudha.magar12@facebook.com
Skype - Bhupendr.magar28
गजल १
बनाउँदै छु चिनारी आज फेरी रुकुमको ।
कमल ताल र स्यार्पु सानो भेरी रुकुमको ।।
सिस्ने हिमाल अनि कैयौँ पहाड पर्वतहरु ।
मुस्कुराउँछन् सँधै बिचमा घेरी रुकुमको ।।
बाउन्न पोखरी त्रिपन्न टोखुरी भनेर चिनिन्छ ।
फुल्छन् लालीगुराँस पाखा पखेरी रुकुमको ।।
पानीपुरी चट्पटे बेच्ने दँेशी भैया आउँदै छ रे ।
फाइदा अनि आय आर्जन हेरी रुकुमको ।।
सुन्दर दृश्यले भरीएको मेरो जन्म भुमी हो ।
नबनोस है हटेर उशा अँधेरी रुकुमको ।।
– भुपेन्द्र बि.एम.‘क्यानभास’
साँख ६ लसुनबारी रुकुम
गजल २
रातमा होस् या दिनमा प्रदेश यस्तैछ बा ।
खट्छु डिउटी छिन् छिन्मा प्रदेश यस्तैछ बा ।।
डक्टर भन्छ पेटकोगानो मुटुतिर सरेकोछ ।
नमिलेर खान पिनमा प्रदेश यस्तैछ बा ।।
उठेर मात्रै आँखा मिच्दै धाउनुपर्छ दिउटी ।
भोक मेट्छु नम्किनमा प्रदेश यस्तैछ बा ।।
घरमै बन्ने साग सिस्नो आटो प्यारोलाग्छ ।
प्रदेशीनु डुब्नु रैछ रिनमा प्रदेश यस्तैछ बा ।।
पिडा एउटै व्याथा एउटै हामी सबै प्रवासीको ।
कति त पर्छन् मेसिनमा प्रदेश यस्तैछ बा ।।
– भुपेन्द्र बि.एम.‘क्यानभास’
साँख ६ लसुनबारी रुकुम
गजल ३
कलम अनि गीतारमा छु खै कस्तो हुन्छ ।
म्यूजिकको झन्कारमा छु खै कस्तो हुन्छ ।।
गुन्झाउँदै बसन्ती धुन पिरतीको भाकासँग ।
पिडा बाँड्ने प्रचारमा छु खै कस्तो हुन्छ ।।
हिजो उस्तै अस्ति उस्तै पोहोर पनि उस्तै ।
आज पनि उस्तै मारमा छु खै कस्तो हुन्छ ।।
निसासिएर भयपनि बाँच्नै पर्ने जिन्दगी ।
जिउँ कि मरु दोधारमा छु खै कस्तो हुन्छ ।।
तिमीले छोडेपछि मलाई अचेल यस्तो लाग्छ ।
महा शुन्यको संसारमा छु खै कस्तो हुन्छ ।।
– भुपेन्द्र बि.एम.‘क्यानभास’
साँख ६ लसुनबारी रुकुम
गजल ४
तिम्रो बाटो सँधै जितको लाम भएपछि ।
तिम्रो मात्रै खुल्ला मेरो जाम भएपछि ।।
आँफु त बादल भित्रै हराइ रहेछु अचेल ।
यता कालो छाँया त्यता घाम भएपछि ।।
अनुभवलाई बटुल्दैछु दाना दाना गरी ।
कतै धोजा–धोजा कतै निलडाम भएपछि ।।
देखिन्छ सम्झौतामा चमत्कार हिजोआज ।
दुई आत्माको बिचमा पुर्ण बिराम भएपछि ।।
सबैथोक त्यागेर म एक्लो हुँदैछु अब ।
तिमीसंग सहयात्रा गर्दा ठूलो बद्नाम भएपछि ।।
– भुपेन्द्र बि.एम.‘क्यानभास’
साँख ६ लसुनबारी रुकुम
गजल ५
तिमी खुसी हुन्छौ भने मनि खुसी हुन्छु ।
तिम्रो मनको यादकुमार बनि खुसी हुन्छु ।।
तिमीलाइ मनमा सजाउँने तक्दिरमै थिएन ।
र त म छुट्यो माया भनि खुसी हुन्छु ।।
सन्तुष्टिको एउटा छुट्टै तक्मा लगाएर ।
दुख्ने मुटु मिरी–मिरी पनि खुसी हुन्छु ।।
हाँस्छु चाहे फुस्रो हाँसो भएपनि ठिकै छ ।
छु म आफै भित्र पिडाको धनि खुसी हुन्छु ।।
पश्चतापलाइ सान्तवनामा परिवर्तन गरी ।
स्थितिलाई म बदल्छु अनि खुसी हुन्छु ।।
– भुपेन्द्र बि.एम.‘क्यानभास’
साँख ६ लसुनबारी रुकुम
गजल सर्जक ३८
ठेगाना ः थुमपोखरा ३ फुलबारी पिपलछाप (वालिङ )
जिल्ला ः स्याङ्जा
सम्पर्क न ः ९८४६३९३४९३ (नेपाल )
हाल ः दुबाइ ( ०५२७६४६८६०/०५६३७७८५०८ )
इमेल – surajbeibas@yahoo.com/ lurasuraj65@gmail.com
गजल १
आमा भन्छिन पाली खरको उस्तै छ बाबु ।
यसपाली नी चुहिने भो धुरी घरको उस्तै छ बाबु ।।
पोहोर सालको खरको पैसा तिर्न साकेको छैन ।
सहन सकिन साहुको थरको उस्तै छ बाबु ।।
कसरी टारुँ बिहान बेलुका भाई बहिनि रुँदा ।
बजारको महंगी भाउ चरको उस्तै छ बाबु ।।
सोझा साझा बाँच्नै गाह्रो हुँदै गए दिनहरु ।
गरीब हेप्ने सामाजको झरको उस्तै छ बाबु ।।
रोग व्यथाले च्याप्दै गा’छ अब बाँच्दिन कि ।
दम को प्रुरानो रोग अरको उस्तै छ बाबु ।।
–सुरज गैह्रे बिबस
थुमपोखरा ३ फुलबारी पिपलछाप (वालिङ) स्याङ्जा
गजल २
नेपाल आमा भन्छिन देश हराएको सपना देखे
मेरो देश बचाउ भन्दै कराएको सपना देखे
हरेक दिन सिमा मिचिदै जाँदा टुलु टुलु हेरी
सरकारनै बैरी संग डराएको सपना देखे
नेपालिको मटोमा बिदेशी आइ आफ्नो भन्दै
लुम्बिनिमा अर्कै झण्डा फराएको सपना देखे
जनताको रगत चुसी सहिदको सपना लात हानी
दुष्टहरुले फेरी युद्ध मनपराएको सपना देखे
रगत ले लपेट्टीएको त्यो माटो को पुरानो घाउँ
बल्झिएर फेरी छाँती चराएको सपना देखे
–सुरज गैह्रे बिबस
थुमपोखरा ३ फुलबारी पिपलछाप (वालिङ) स्याङ्जा
गजल ३
चरिले त अन्तै बसाइ सारी सकेछ
अन्तै गुँड बनाइ फूल पारी सकेछ
बिचरा त्यो डालिलाइ एक्लो बनाएर
फर्किएको फुल ओइलाइ झारी सकेछ
नटोलाएर आउँछ न त बोलाएर सुन्छ
ख्यालै नगरी आफ्नो बाटो बारी सकेछ
सोचेको थिए अमर छ दुइ मुटुको माया
सपना बाट बिउँझिदा माया मारी सकेछ
अतास्सिदै खोज्दै हिँने बेहोशीमा एक्लै–एक्लै
तर त्यो पुरानो गुड भत्काएर बिगारी सकेछ
–सुरज गैह्रे बिबस
थुमपोखरा ३ फुलबारी पिपलछाप (वालिङ) स्याङ्जा
गजल ४
फेरी तिमिलाई मेरो याद आउँछ र भुपु मायालु
अझै पनि मेरो माया लाउँछ र भुपु मायालु
गएको थियौ पराइ सँग खबर मलाई नगरि
खै अब पछी लाउन सुहाउँछ र भुपु मायालु
माफ गर भन्छौ माफ गर्ने शब्द भेटेको छैन
अर्कैको सँग कसले घर बसाउँछ र भुपु मायालु
भुल्दै छु अब अतित घाउँ बिन्ती नबल्झाइदेऊ
जन्दा जान्दै मुटु कस्ले दुखाउँछ र भुपु मायालु
बिना गल्ती साझाए दिइगयौ जिन्दगी भरलाई
अझै मैले शिर पाउमा झुकाउँछ र भुपु मायालु
–सुरज गैह्रे बिबस
थुमपोखरा ३ फुलबारी पिपलछाप (वालिङ) स्याङ्जा
गजल ५
रातैभरी हुरी चल्यो अजिब हुन्छ होला
या त मेरा स्वप्नहरु सजिव हुन्छ होला
तिमी तारा बन्यौ भने म जून बन्छु प्रिया
यसरी पो हाम्रो दुरी नजिक हुन्छ होला
बालुवाको घर थियो हामीले खेल्ने ठाँउमा
छालहरु आए पछि अतित हुन्छ होला
गजलमा तिमी छौ र त बहर मिलेको छ
हाम्रो प्यार काफिया र रदिफ हुन्छ होला
–सुरज गैह्रे बिबस
थुमपोखरा ३ फुलबारी पिपलछाप (वालिङ) स्याङ्जा
गजल सर्जक ३९
ठेगाना – धादिङ, कुम्पुर ४ कप्लेडाँडा
गजल १
बाचा कसम खानलाई पसेका थियौ मन्दिरमा ।
हातमा हात समाइ बसेका थियौ मन्दिरमा ।।
माया हाम्रो चोखो पार्न सातै जन्म रहे सम्म ।
लगन गाँठो दुबै मिली कसेका थियौ मन्दिरमा ।।
दुनियाँमा हाम्रो जोडी चखेवा झैँ बनोस भनी ।
अबिर त्यो निधारमा घसेका थियौ मन्दिरमा ।।
हिजोका ति कोपिला आज फक्री फुल्दै फुल्दै ।
दुबै फूल पिरतिमा फसेका थियौ मन्दिरमा ।।
चन्द्रको लोकबाट परी सरी झलमलाउँदै ।
पुतली झै फुरफुर गरी खसेका थियौ मन्दिरमा ।।
–कमली श्रेष्ठ “रस्मी“
धादिङ, कुम्पुर ४ कप्लेडाँडा
गजल २
त्यो मनमा के छ कुरा सामु आई खोली हाल ।
ढिला किन गर्छौ सानु सुटुक्क लौ बोली हाल ।।
दोधारमा परी–परी माया लाउँन नखोज भो ।
विश्वाश भए आऊ माया अमृत त्यो घोली हाल ।।
हाँसी खुशी जिन्दगीको सफर संगै गरौला नि ।
बनी दुलही मेरो खातिर फरिया र चोली हाल ।।
केवल तिम्रो मात्रै हुन्छु संगै जुनी काटीदिन्छु ।
अन्त नजर लगाए भने मलाई नै गोली हाल ।।
–कमली श्रेष्ठ “रस्मी“
धादिङ, कुम्पुर ४ कप्लेडाँडा
गजल ३
आयो खुशी उलिर्एर बिहानिको प्रहरमा ।
चिसोचिसो हावा बनी हुँदै तनमन अधरमा ।।
लोभै लाग्दो जवानी छ, फुरफुर गर्दै नाँच्दै छु म ।
रोजी हाल तिमी मलाई अरु पर्लान नजरमा ।।
बादल पारी क्षितिज पारी जताततै घुमाउँला नि ।
कहिले लेख कहिले बेंशी कहिले काँही सागरमा ।।
बिध्न बाधा जती आओस छाड्ने छुईन, तिमीलाई ।
जन्मौ जन्म सयौ जन्म साथ दिन्छु, सफरमा ।।
शहरको त्यो धुँवा धुलो चाहिएन महल पनि ।
बाँचौला नि सँग संगै सुन्दर शान्त गाउँ घरमा ।।
–कमली श्रेष्ठ “रस्मी“
धादिङ, कुम्पुर ४ कप्लेडाँडा
गजल ४
अनायसै यो मनको चाह लुक्यो कताकता ।
दुनियाँको सामु यो शिर झुक्यो कताकता ।।
खाली–खाली दिमागमा अनेक कुरा खेल्छन् सँधैं ।
यही पिरले आधा मेरो ज्यान सुक्यो कताकता ।।
मायाले नै साथ छोड्यो सारा खुशी टुटी गयो ।
कस्तो हो भाग्य पनि किस्मत चुक्यो कताकता ।।
जिन्दगीको यात्रा भरी काँडै काँडा देख्छु अचेल ।
अघी बढ्न खोजे पनि पाईला रुक्यो कताकता ।।
भात्किएछ मेरो संसार भताभुङ् जताततै ।
बाँधिएन बन्धनहरु उल्टै फुक्यो कताकता ।।
–कमली श्रेष्ठ “रस्मी“
धादिङ, कुम्पुर ४ कप्लेडाँडा
गजल ५
बा आमाको विश्वासलाई मारेर गयौ तिमी ।
त्यो हृदयमा चोटै चोट पारेर गयौ तिमी ।।
देवता हुन बा आमा बुझी–बुझी बुझ पचाई ।
धिक्कार छ पाईला अन्तै सारेर गयौ तिमी ।।
जन्माएर हुर्काएर संसार देखाई दिए उनैले ।
तोडी नाता बाटामा बार बारेर गयौ तिमी ।।
आफ्नो स्वार्थ पुरा गर्न मुटु माथी छुरा रोपी ।
आँखा भरी आँशु तिनको झारेर गयौ तिमी ।।
कती कठोर रैछ मुटु दुःखको भार नचुकाई ।
आफ्नै खुशी आफ्नै जोडी नारेर गयौ तिमी ।।
–कमली श्रेष्ठ “रस्मी“
धादिङ, कुम्पुर ४ कप्लेडाँडा
No comments:
Post a Comment